ഈ അമ്മ ദിനത്തില്‍ ആകാശങ്ങളിക്ക് എന്റെ ആശംസകള്‍ അയക്കുന്നു.
നേരിട്ടു കാണാന്‍ ഏതാനും മണിക്കൂറുകള്‍ ബാക്കി നില്‍ക്കെ പരസ്പരം കാണാതെ യാത്ര പറയാതെ പതിവുപോലെ നിറകണ്ണുകളും മുഖം നിറച്ച് വരുത്തി വച്ച ചിരി‌മായ് ഇനി എന്നെ യാത്രയാക്കാന്‍ നില്‍ക്കാതെ നിത്യതയിലേക്ക് പറന്നകന്നു എന്റെ അമ്മകിളി ഈ കഴിഞ്ഞ ഇരുത്തി ഒന്നാം തിയതി.
ആ ശൂന്യത എന്താണെന്നു പറയാനും എഴുതാനും ഒന്നും ആവില്ല... ആ വേദനയും...സ്വയം അനുഭവിക്കുമ്പോ മാത്രം അറിയാവുന്നത്ര തീവ്രമായത്. കനല്‍ പോലെ നീറുന്ന... കടല്‍ പോലെ ആഴത്തില്‍ പരന്നു തിരമാലകളെ ക്കള്‍ ശക്തിയില്‍ ഹദൃധയംതകര്‍ക്കുന്ന വേദന.ഇല്ലവാക്കുകല്‍ പോര... അതുകൊണ്ട് തന്നെ മൌനമാണ് ഉചിതം.
സുഖമില്ലാത്ത അമ്മയെ കാണാനും രണ്ടു ദിവസ്സം കൂടെ നില്‍ക്കാനും വേണ്ടി കുഞ്ഞിനെ പോലും ഇവിടെനിറുത്തി ഒറ്റയ്ക്ക് പോകാന്‍ ഇരുന്ന ഞാന്‍ അതെ യാത്രയില്‍ ഭര്‍ത്താവും മകളും ഒത്തു പോയി അന്ത്യശുശ്രൂഷകള്‍ ചെയ്തു വന്നു...
നല്ല മനസാന്നിധ്യം ഉണ്ടല്ലോ എന്ന് ചിന്തിക്കുന്നവരുടെ ഇടയില്‍ ഒന്നു പൊട്ടി കരയാന്‍ ആവാതെ തലച്ചോറും കണ്ണീര്‍ ഗ്രന്ധികളും മരച്ചു ഞാന്‍. ഓരോ ഓര്‍മകളും എന്റെ ഹൃദയം തകര്‍ക്കുന്നു.
ഒരു സഹായിയെ കാണിച്ചു മോളാണെന്ന് പറഞ്ഞു കണ്ണ് തുറപ്പിക്കാന്‍ നോക്കിയപ്പോ പെട്ടന്ന് ഗിവ് മി സം വാട്ടര്‍ എന്നുപറഞ്ഞ്‌ ഒരു ഗ്ലാസ്‌ വെള്ളം കുടിച്ചപ്പോ അവളുടെ മുഖത്ത്‌ എന്നെ കണ്ടോ എന്തോ...
ഒരു ചുമ ...ഹോസ്പിറ്റലില്‍ കിടന്നു...മാറി തിരിച്ചു വന്നു...ഫോണില്‍ സംസാരിച്ചു രണ്ടു തവണ. ജൂലയില്‍ ഞാന്‍ വരുമല്ലോ എന്ന് വീണ്ടും ഉറപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു ചൊവ്വാഴ്ച. കുഴപ്പം ഒന്നും ചിന്തിക്കാങ്ങതിനാല്‍ രണ്ടു ദിവസ്സം വിളിച്ചില്ല. ഒത്തിരി സംസാരം വേണ്ട എന്ന് ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞതും ഓര്‍ത്തു. ഡിസ്ചാര്‍ജ് ചെയ്യുന്ന ദിവസ്സവും ഡോക്ടോരിനോട് ചോദിച്ചപ്പോ കുറച്ചു റസ്റ്റ്‌ വേണം എന്നായിരുന്നു ... പിന്നീട് വെള്ളിയാഴ്ച അറിയുന്നു തീരെ വയ്യ... കാണണം എന്ന് തോന്നി... ശനിയാഴ്ച നാട്ടില്‍ നിന്നും ഡോക്ടര്‍ വിളിച്ചു തീരെയും വയ്യ വന്നു കണ്ടാല്‍ ഇത്തിരി സുഖം കിട്ടുമായിരിക്കും... ഓഫീസില്‍ എല്ലാം ഒരു വിധം ഒതുക്കി ചൊവ്വാഴ്ച രാത്രി പോകാന്‍ ടിക്കറ്റും ഒക്കെ ആക്കി ...ആ പകല്‍ ഓഫീസില്‍ ഇരിക്കുമ്പോ എല്ലാം നിശബ്ദമായി കഴിഞ്ഞു
ഞാന്‍ മരിച്ചാല്‍ നീ കരയരുത്‌... അടക്ക് കഴിഞ്ഞു കുളിച്ചു കാപ്പി ഇട്ട് കുടിക്കണം...അപ്പൊ നിനക്കു ഞാന്‍ ഒരു സമ്മാനം തരാം മോളെ എന്ന് പണ്ടേ പറഞ്ഞു മനധൈര്യം തന്ന... എല്ലാ പ്രതിസന്ധികളിലും എനിക്കായി പൊരുതി ജീവിച്ച... ചെറുപ്പത്തില്‍ ഒരു തരി സ്നേഹം എന്നോട് കാണിക്കാത്ത, കഴിഞ്ഞ ആറു വര്‍ഷമായി അവധി കഴിഞ്ഞു പോകുമ്പോ കുഞ്ഞുങ്ങളെ പോലെ കരയുന്ന, ഒരു അമ്മയെ പോലെ ഞാന്‍ ആശ്വസിപ്പിക്കുമ്പോ നിന്നു തരുന്ന, എന്റെ മോള്‍ക്ക്‌ ഡയറിനിറയെ കഥയും കവിതകളും എഴുതി , പേപ്പര്‍ കട്ടിങ്ങുകള്‍ കരുതി വച്ച ആ സ്നേഹം ഇനി അനുഭവിക്കാനാവില്ല...
ഈ ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും തീവ്രമായ സ്നേഹം .... അതിനി എനിക്കില്ല...
A mother's love is always true
It's all you need to get you through
A mother's love can seem like hate
She's only tough to keep you safe
A mother's love is always there
In simple ways she'll show she cares
A mother's love can never compare
With anyone else's anywhere
A mother's love is here to stay
I love you, mom
ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ (Atom)
17 അഭിപ്രായങ്ങൾ:
എനിയ്ക്ക് പേട്യാ പാച്ചിക്കുട്ടീ ഈയൊരു യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തെക്കുറിച്ചോര്‍ക്കുന്പോള്‍, എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്യുന്പോഴും നെഞ്ച് നീറിപ്പൊള്ളുന്പോഴും നമ്മള്‍ക്ക് ഓര്‍ത്തുവയ്ക്കാന്‍ കടലോളം സ്നേഹം ബാക്കിവച്ച് അവരെല്ലാം ഇല്ലാതാവുന്നത്, മരണത്തില്‍ നിന്നും നമുക്ക് പ്രിയ്യപ്പെട്ടവരെ രക്ഷിച്ചുനിര്‍ത്താന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍ അല്ലേ.
അമ്മ എന്ന രണ്ടക്ഷരത്തില്‍ ഈ ഭൂമിയിലെ സ്നേഹം മുഴുവന്‍ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. അമ്മ എന്നോ നഷ്ടപ്പെട്ടവള്‍ ആണീ ഹതഭാഗ്യ
സിജി, മരണം അനിവാര്യമായ സത്യം ആണെന്നൊക്കെ എല്ലാരും പറയും...പക്ഷെ മരണം കൊണ്ടുണ്ടാകുന്ന ശൂന്യത... ഫോണ്‍ പല പ്രാവിശ്യം എടുത്തു ഡയല്‍ ചെയ്തു തുടങ്ങി കഴിയുമ്പോള്‍ നെഞ്ച് പൊട്ടും ...
സുകന്യ, ശരിയാണ് അമ്മയുടെ നഷ്ടം നമ്മളെ ഹത ഭാഗ്യ തന്നെ ആകും... വന്നതിനു നന്ദി..വീണ്ടും കാണാം.
ഇതു വായിച്ചപ്പോള്‍ ശരിക്കും അമ്മയെ ഓര്‍മ്മ വന്നു ...
mother's love is great... അതിനു തുല്യ മായിഒന്നുമില്ല ......
വല്ലാതെ മനസ്സില്‍ തൊട്ടു... അമ്മയെ ഒന്ന് വിളിക്കാന്‍ തോന്നുന്നു..
vayichu nanaayi ishttappettu
വളരെ ടച്ചിങ്ങ് ആയ പോസ്റ്റ്. അമ്മയെ കുറിച്ച് എന്തെഴുതിയാലും മതിയാകില്ല അല്ലേ? എന്തായാലും ദു:ഖത്ത്ല് പങ്കു ചേരുന്നു
മക്കള്‍ക്കു വേണ്ടാത്ത ഒരുപാട്‌ അമ്മമാരെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്‌. അവരെക്കൂടി ഈ കുറിപ്പുകളില്‍ ചേര്‍ത്തു വായിച്ചോട്ടെ..?
കണ്ണുള്ളപ്പോള്‍ കണ്ണിന്‍ റെ വിലയറിയില്ലല്ലോ...
അമ്മക്കു പകരം വെയിക്കാന്‍ മറ്റെന്ത്....
ആശ്വാസവക്കുകള്‍ക്ക് എന്തു പ്രെസക്തി...
സൂത്രന്‍, കണ്ണനുണ്ണി, പണ്യന്‍കുയ്യി, ശ്രീ,കൊട്ടോടിക്കാരന്‍,പഞ്ചരകുട്ടാ,
നന്ദി...എല്ലാവര്‍ക്കും...എന്താ പറയുക...ജീവിതത്തില്‍ എന്നേക്കാള്‍ ഞാന്‍ നന്നായി കാണാന്‍, സന്തോഷവതി ആയി കാണാന്‍ ആഗ്രഹിച്ച ഒരേ ഒരാള്‍ അതിനിയില്ല. അതോര്‍ക്കുമ്പോ വല്ലാത്ത ഞടുക്കം... വെറുതെ വിശ്വസിക്കുകയാണ് നാട്ടില്‍ ഉണ്ടെന്ന്‍.
മോളുടെ ദുഖും ഈ അമ്മ മനസ്സിലാക്കുന്നു .എങ്ങിനെ ആശ്വസി പ്പിക്കണമെന്നറിയില്ല .ഒരാശ്വാസവാക്കും ,നമ്മുടെ വേണ്ടപ്പെട്ടവരുടെ വേര്‍പാടിന് പകരമാവില്ലെന്നറിയാം..എങ്കിലും പറയാതിരിക്കാന്‍ വയ്യ .ഇതുലോക സഹചജമാണ് മോളെ .മോളുടെ കുടുംബ ത്തിനുവേണ്ടി മോള് ദുഃഖത്തെ അതി ജീവിച്ചേ പറ്റൂ ...ഈശ്വരന്‍ മോള്‍ക്ക്‌ ശക്തി പകരട്ടെ ....
ആലോചിക്കാന്‍ പോലും ഭയപ്പെടുന്ന ഒന്ന് . വിവാഹം കഴിഞ്ഞു രണ്ടുകുട്ടികളായിട്ടും അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും മുന്‍പില്‍ ഞാനിന്നും കുട്ടിയായിട്ടാണ് എനിക്ക് തോന്നുക .
ദിവംഗതയായ സ്വന്തം അമ്മയെ കുറിച്ച് എന്റെ ഒരു സുഹൃത്ത്‌ പറഞ്ഞത് ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും ഓര്‍ക്കുന്നു " ഞങ്ങളുടെ അമ്മ ഒരു ദേവതയായിരുന്നു, സ്നേഹത്തിന്റെ ദേവത , പക്ഷെ അമ്മ ഇല്ലാതായപ്പോഴാനു ഞങ്ങള്‍ അത് മനസ്സിലാക്കിയത് . അവരുള്ളപ്പോള്‍ നാം അനാഥരല്ല.. അവരില്ലെങ്കില്‍ ആരൊക്കെ ഉണ്ടെങ്ങിലും നാം ഒരര്‍ത്ഥത്തില്‍ അനാഥരാണെന്ന് "
എന്താ പറയേണ്ടത് എന്നെനിക്കറിയില്ല ..
അമ്മെ:- ശരിയാണ്...എന്റെ കുടുംബത്തിനു വേണ്ടി എനിക്ക് വേണ്ടി ഒക്കെ മുന്നോട്ടുപോകുക തന്നെ വേണം...എങ്കിലും നഷ്ടത്തിന്റെ ആഴം... അതോര്‍ക്കുമ്പോ നെഞ്ച് പൊട്ടുന്നു...
നിലാവേ :- സുഹൃത്ത്‌ പറഞ്ഞ പോലെ "അമ്മ ഇല്ലാതായപ്പോഴാണ് അമ്മയുടെ മൂല്യം അറിയുന്നത്" അതുകൊണ്ട് കൂടെ ഉള്ള നിമിഷങ്ങളില്‍ പരമാവധി സ്നേഹിച്ചോളൂ അത് അവര്‍ അറിയുകയും ചെയ്യട്ടെ.
വിഷമം ആയി വായിച്ചിട്ട്...
:(
അമ്മ എന്ന് മനസ്സില്‍ പറയുമ്പോഴേക്കും,
കണ്ണ് നിറഞ്ഞുവല്ലോ...
കുക്കു & സാലസ് :- കണ്ണ് നിറയുന്നു...ഒന്നും എഴുതുന്നില്ല. അല്ല എന്തെഴുതിയാലും ആ നഷ്ടത്തിന് പകരം ആവില്ലല്ലോ.ജീവിതം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു ആശ്വസിക്കാം അല്ലെ...നന്ദി.
kannu niranju...
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ